Przypowieść Indian

     

Bardzo Wam wszystkim dziękuję za dopisanie swoich anegdot, dowcipów pod poprzednim postem - fajnie razem się pośmiać, chociaż na odległość to jednak razem. Czasem brakuje mi takiej zwykłej naszej swojskości, dowcipów, które się rozumie w locie, w pół słowa.

Z drugiej strony to lubię być sama ze sobą. Rozmyślać nad życiem, odnajdywać siebie w sobie, zastanawiać się nad różnymi rzeczami...

I serfować po internecie w poszukiwaniu ciekawych tematów.

 Dzisiaj natknęłam się na piękną indiańską przypowieść z plemienia Cherokee. To najliczniejsze piemię w USA.

W wiosce Indian jeden ze starszych nauczał swe wnuki. Pewnego razu powiedział im te słowa:

- W moim wnętrzu toczy się walka.

To jest straszna walka. Walka toczy się pomiędzy dwoma wilkami.

Jeden z nich czarny, reprezentuje strach, lęk, zawiść, żal, smutek, zazdrość, arogancję, chciwość, poczucie winy, użalanie się nad sobą, kłamstwo, urazę, fałszywą dumę, poczucie wyższości i poczucie niższości.

Drugi wilk biały, okazuje miłość, radość, zadowolenie, hojność, prawdę, życzliwość, zgodę, nadzieję, pokój, akceptację, chęć zrozumienia, wiarę i współczucie.

Ta walka odbywa się także wewnątrz was i we wnętrzu każdej innej osoby.

Po skończonej opowieści, dzieci dumały o niej przez chwilę, po czym jedno z nich zadało pytanie:

- Dziadku, powiedz który z tych dwóch wilków wygra?

Na to stary Indianin odparł: - Ten, którego nakarmisz.

Czyż to nie jest głęboka mądrość... Dzieci otrzymują wiedzę w prosty sposób do świadomego życia. 

Indianie, Aborygenii...  Plemiona, które przekazują sobie wiedzę ustnie od początku dziejów, nie potrzebują do tego tej całej naszej cywilizacji, a kto wie,  może żyje im się lepiej, spokojniej.  Pewnie są szczęśliwsi, bo żyją w zgodzie, w harmonii z naturą, tworzą jej część... 

My, cywilizowani moglibyśmy pewnie niejednego się od nich nauczyć.