Wiersze dramatyczne-też moje

                                                                Wiersze dramatyczne

 Piękna dziewczyno
(Stefanii)

Piękna dziewczyno

o kruczych włosach

młodości żarem

płonęły kiedyś twe oczy

Szybowałaś w przestworzach

niczym wolny ptak

złapana w sidła życia

uwięziona na wiele lat...

Twoje ciało zmieniło kształty

twoje oczy straciły blask

serce topiło się w zmartwieniach

i strachu nie jeden raz...

Zrzuciłaś pęta!

Niczym bohaterka

otoczona tłumnie

jechałaś wśród kwiatów

i gapie patrzyli

jak wiozą cię w trumnie

Znów jesteś dziewczyną

z kruczymi włosami

w uwolnionej duszy

szybujesz po niebie

szukając drogi do Domu Ojca

gdzie mieszkanie

czeka na ciebie

2007

Demeter
 (Oli)

W długiej poszarpanej szacie

z zaciśniętymi rękami

i w rozwianych włosach

stoi na wzgórzu

w dal zapatrzona

Demeter - mater dolorosa

Podkrążone z bezsenności oczy

naznaczone wyrazem cierpienia

jeszcze łzy nie wyschły z tęsknoty

a straszniejszy czas nastał

czas przerażenia

twoje dziecko zgubiło bieg rzeki

i po wzburzonych falach płynie

dookoła zło, a łódeczka krucha...

co ty możesz... tylko modlić się

błagając Boga - niech to zło zginie

Czy pamiętasz ten czas matko

gdy tuliłaś swe dziecko w ramionach

i myślałaś, że jesteś w stanie

piękną matczyną miłością

wszelkie zło pokonać...

Usiądź...

oprzyj umęczoną głowę

nabierz sił i szukaj dalej

nie zrażaj się niepowodzeniem

ty jesteś ostoją

nadzieją

światełkiem, które je ocali

Przerwane marzenia

Przede mną zdjęcie - Ona i On

stoją w ogrodzie szczęśliwi

patrzą przed siebie spokojnie

jeszcze nic ich nie dziwi...

zatrzymana chwila trwa

on opiekuńczy, ona uśmiechnięta

tak pewni siebie nawzajem

czekają na nie jedne święta

patrzę na ich jasne twarze

radosne jak słoneczko

on ramieniem obejmuje ją,

i ręką  rosnące w łonie dziecko

Patrzę na te twarze ze smutkiem...

nie dla nich już wspólne święta

on gdzieś w wynajętym pokoju

ona z córką w życie wciśnięta!

No i świat się nie zatrzymał

życie nadal płynie powoli

tylko to zdjęcie

ono ciągle tak boli...

Niedokończona muzyka

Przy drzwiach stoi

spakowana walizka

możesz zapiąć płaszcz i wyjść

to już wszystko.

Jeszcze tylko trzeźwo

chłodnym okiem spojrzysz

czy wszystko zabrałaś

czegoś nie zapomnisz...

Nie dopalona świeca...

pusta ramka bez zdjęcia

kadzidełko, co tak pachniało wtedy

jakby ich było ze sto tysięcy

Na parapecie leży

serdeszko przełamane

kiedyś mi je dałeś

takie zwyczajne, szklane...

Bezmyślny zegarek

ciągle tak samo tyka...

a przecież umilkła

nie dokończona muzyka

Otarta łza ukradkiem

nieutrzymana rzęsami...

Postaw kołnierz

za progiem chłodno

a ty przecież krwawisz

Koniec z nami

Widziałam drżenie twoich rąk

choć starałeś się emocje ukryć

ja wiedziałam - przerwałeś nasz magiczny krąg

jesteś głupi!

Miałeś wszystko

i ręce inaczej ci drżały

gdy tuliłeś w nich moje dłonie

łuk tęczowy lśnił

lecz zatrute strzały

teraz niebo płonie!

Najjaśniejsza gwiazda trafiona

i anioł świąteczny kona

góry płoną

płoną zorze na d górami

i morze się wzburza

rzuca w górę falami

koniec z nami...

Ty zdrajco!

Ty zdrajco!

jak mogłeś zabić naszą miłość?!

ty nie wiesz

to samo się zrobiło?

jesteś współwinny tej zbrodni

podsycałeś ogień innej pochodni

teraz bezradnie rozkładasz ręce

nic nie wiesz...

co dalej i czego więcej...

Spalam się teraz na twoich oczach

co z tego, że przytulasz mnie po nocach

gdy nadziei coraz mniej z każdą chwilą

i nic już nie będzie takie jak było...

Rozbitek

Nagle przeszył mnie zimny dreszcz

i wszystko zrozumiałam

jak grom powaliła mnie ta wieść

przygniotła do ziemi

rozszarpała...

Jestem rozbitkiem bezbronnym

wokół chaos

gwałtowna nawałnica

czego mam się złapać

czym się bronić...

uczucia rozrzucone w nicość

Stałam

Stałam zapatrzona w dal

na widnokręgu słońce zachodziło

oczy przysłoniła mgła

i łzami zaszły

chociaż się broniłam

spłynęły łzy, pozostała sól

na ustach kiedyś miłością karmionych

znów odezwał się piekący ból

w sercu zranionym

Rozstaje

Kolejny raz stajesz na rozstaju dróg

patrzysz na twarz cierpiącego Boga

pytasz czy pomóc by ci mógł,

bo przeraża cię każda droga

Chrystus na krzyżu nie odpowiada...

Stoi samotnie - tylko wiatr Go smaga...

Powiedz Panie jak mam dalej żyć

gdy ciężki smutek w sercu moim gości

zaplątała się mego życia nić...

nie ma nadziei

nie ma już miłości



Zła melodia

Usłyszałam znów tą melodię
nie byłam przygotowana
nie zdążyłam serca zasłonić
wątpliwa tarcza roztrzaskana!

I nagle zdałam sobie sprawę
na nic te tarcze, te osłony
na nic to słodkie udawanie
przed tym co w środku
nic nie obroni...

Nic nie jest dobrze
to niewola!
gdy jedna melodia wystarczy
by ten pozorny spokój obalić
i znów serce cierpieniem obarczyć

Wątpliwości czas się nie pozbył
może ich nawet więcej przybyło
czas już wysłuchać tej melodii
zrozumieć co mi się wtedy śniło...
Tamten smutek o zachodzie słońca...
tak mną targał
gdy stałam przy lesie...
Niebo wiedziało, że cios...
i że część mnie już się nie podniesie

Złość

Zasiana złość

 wykiełkowała

Teraz rośnie szybko

Już prawie dojrzała

Już brwi marszczy

Mruży oczy

I rozdyma nozdrza

W twym spojrzeniu obłęd

Lustro cię nie pozna!

Przyspieszony oddech

Pierś cała faluje

Kipisz od tej złości

I zaraz wybuchniesz

Lub się ugotujesz