Blogowa drzemka

1

Zasypało nas na biało!

Wstałam we wtorek rano i podeszłam do okna. - Ale pięknie! - zachwyciłam się tym widokiem, zwłaszcza, że już dawno takiego widoku nie widziałam.

Poza pięknymi widokami powstał chaos komunikacyjny, a to już piękne jak wiadomo nie jest.
 Jednak nie o zimie chciałam pisać. Właściwie nie wiem o czym i nie jestem pewna czy wogóle chciałam. Dopadło mnie jakieś blogowe lenistwo i zastanawiam się co z tym fantem zrobić.

Podczas wizyty u córki, a właściwie dwóch córek mieszkających w Szkocji, nacieszyłam się widokiem wnucząt. Zadziwiłam się na nowo cudem narodzin maleńkiego człowieczka. Tym  spokojem i miłością, jakie rozsiewa wokół siebie. I tym jak przyciąga, przykuwa uwagę dorosłych, którzy tak jak ja mogą się gapić na dzieciątko godzinami.

Wróciłam do domu, ale jeszcze potrzebowałam czasu, żeby wrócić do siebie...

Przejrzałam moje ropoczęte książki i do jednej z nich poczułam nagły przypływ twórczy. Zaczęłam więc kontynuować pisanie i jest mi z tym całkiem dobrze. Nic innego nie daje takiej wewnętrznej radości jak tworzenie. Tworzenie czegokolwiek.
Czytam także - oczywiście  zawsze coś czytam, a ostatnimi czasy sporo o rozwoju duchowym i to odkrywanie siebie też przynosi radość. 

Ale myśląc o blogu kliknęłam na przycisk "drzemka" jak w tych podsuwanych mi przez komputer aktualizacjach.  Zdrzemnę się trochę i wrócę z nowymi siłami już nie długo.
Wszystkim Czytelnikom mojego bloga dziękuję bardzo za wyrozumiałość:)

Za wszystkie komentarze pod poprzednim wpisem - pięknie dziękuję:)