Emigracja - plusy

Anioł północy

Wszystko, co napisałam w poprzednim poście jest prawdą, którą odczułam na własnej skórze lub raczej na własnym sercu, duszy...
Doszłam jednak do wniosku, że mam obowiązek napisania także o plusach bycia emigrantem.

To prawda, że nie czujemy się u siebie, no... chociaż są tacy, co tak twierdzą i to już po paru miesiącach mieszkania za granicą. Szybko zapominają polskiego, na urlopy jeżdżą wyłącznie do egzotycznych krajów i otwarcie mówią, że Polska nic już ich nie obchodzi, bo Polakami się nie czują. Żal mi ich, bo nie wiedzą , co mówią.

Jeśli nie są Polakami, to przepraszam bardzo, ale kim są? Nikim. Bez tożsamości. Ale to nie jest temat o nich.

Plus Emigranta to łatwiejsze życie materialne. Na początku tak łatwo nie jest, ale to zależy od tego, do kogo się przyjechało i czy praca już czeka czy trzeba jej dopiero szukać. Polacy, wiadomo zaradny naród, więc z zarabianych tutaj pieniędzy, szybko potrafią odłożyć. A więc nie trzeba się martwić czy starczy do wypłaty, a jeszcze można pomyśleć o jakichś inwestycjach.  Są różnego rodzaju zasiłki od państwa np. wyrównują niski dochód, dają zasiłki na dzieci oprócz tzw. rodzinnego, dokładają do wynajętego mieszkania lub dają mieszkanie. Jeśli chodzi o zasiłki, to wśród rodaków nie brakuje roszczeniowców i oszustów, niestety.

Plusem jest wszechobecna tolerancja pod każdym względem. Ludzie są różnych nacji, różnego koloru skóry, a nikt nie musi czuć się inny z tego powodu. Także w kwestii ubraniowej jest ogromna różnorodność, ale nikt się za nikim nie ogląda i nie kręci głową, jak to widywałam w Polsce. W zimie często można zobaczyć osoby na krótki rękaw lub nawet w spodenkach, a jeszcze częściej w klapkach na gołych nogach. I nie zawsze są to młodzi. Pewnie jest im ciepło, bo dla jakiego innego powodu mieliby się tak ubierać. Tak samo jest z biżuterią, fryzurą, kolorem włosów itp. Nikt się nie dziwi. Każdy ma swój gust, ale nie narzuca go innym.

Plusem są wizyty u lekarzy. Wizyta jest zawsze umawiana na czas(może zdarzyć się kilkuminutowe opóźnienie, ale rzadko). Przeważnie lekarz przychodzi osobiście po swojego pacjenta na poczekalnię i zabiera go do gabinetu. Czasem lekarz prosi pacjenta za pomocą wyświetlacza, na którym ukazuje się nazwisko pacjenta i nr gabinetu. Nigdy nie spotkałam się ze znanymi mi z Polski kolejkami pod gabinetem, że kto za kim przyjdzie tak wejdzie. Zawsze może towarzyszyć rodzina. Lekarz traktuje pacjenta życzliwie i opiekuńczo.

Leki w Szkocji są za darmo, a w Anglii ryczałtowo 6 f za lek. Antykoncepcja darmowa wszędzie.

Plusem jest załatwianie spraw w Urzędach, gdzie klient/petent zawsze obsługiwany jest grzecznie, z uśmiechem, z szacunkiem.

Plusem i to wielkim jest kultura. Zwroty grzecznościowe; dziękuję, proszę, przepraszam używane są wszędzie i bez przerwy. Ludzie uśmiechają się do siebie, nie tylko znajomi, ale obcy ludzie kiedy się mijają wymieniają uśmiechy, a jeśli to jest gdzieś w plenerze to także z pozdrowieniem się. Kultura jest także na drodze wśród kierowców, chociaż teraz to już różnie bywa, bo nietutejszych jest sporo. Tutejsi zawsze ustąpią, wpuszczą z drogi podporządkowanej, nie zbliżą się maksymalnie do samochodu przed nim i nie rzucają wiązanką jak już im ktoś zajedzie drogę, najwyżej jednym wyrazem;)

Plus zawarty jest także w minusach poprzedniego wpisu „Emigranckie życie”. Doświadczanie tego procesu, przeżycia z nim związane, analizowanie, prowadzi nas – emigrantów do rozszerzenia świadomości życia. Widzimy szerzej i więcej... Samotność sprzyja rozmyślaniu i zagłębianiu się we wszystko... Stajemy się przez to innymi ludźmi, więcej rozumiemy. Swój kraj postrzegamy też inaczej, niż wtedy gdy mieszkaliśmy w nim.  Z perspektywy odległości, czasu, przemyśleń... widać lepiej, wyraźniej.